Over deze site

---

John McCrae's fameuze gedicht 'In Flanders Field', waarin in afgemeten tekst de waaqnzin en weerzin van de Eerste Wereldoorlog wordt aangehaald, maakte in 1915 zo veel indruk dat het vanaf dat moment synoniem stond voor leiden van de troepen rondom Ieper. Vooral de eerste regel van dit gedicht 'In Flanders fields the poppies blow' is nog steeds herkenbaar als men een bezoek brengt aan de vele voormalieg slagvelden in zowel België als Noord-Frankrijk. Klaprozen gedijen het best om omwoelde en vervuilde grond en gedurende de Eerste Wereldoorlog moet het landschap rijkelijk 'versierd' zijn geweest met velden rode klaprozen. Het ene moment was de grond rood gekleurd door bloed en enige tijd later rood gekleurd door de klaproos. Daarbij is de aanblik van de bloem vervuld van symboliek: niet alleen zijn de blaadjes rood als het bloed van de gevallenen, en is het binnenste zwart, kleur van rouw, in het hart van de bloem is ook een kruisvorm te zien, christelijk symbool van lijden en verlossing bij uitstek. Maar de klaproos heeft nog een andere betekenis in In Flanders fields. Sommige klaprozen, die gerekend worden tot de papavers, worden gebruikt om opium en morfine van te maken; morfine is een sterk verdovend middel dat vaak werd gebruikt om de pijn van gewonde soldaten te stillen - soms voor eeuwig. De laatste verzen 'We shall not sleep, though poppies grow / In Flanders fields' duiden op de verdovende werking van morfine.

Interesse

De persoonlijke interesse van onze voorzitter in de Eerste Wereldoorlog gaat terug naar eind jaren zeventig, waar hij tijdens de heenreis naar de bekende D-Day landingsstranden en andere bekende plekken in Normandië op een camping ergens in Frankrijk in gesprek raakte met een Engelsman op leeftijd. De beste man vertelde dat hij een zelfde interesse had gehad maar dat hij de laatste jaren vooral geïnteresseerd was geraakt in de Eerste Wereldoorlog en sprak daarna over de diverse interessante locatie's die hij zoal had bezocht met name in de omgeving van Verdun. Op dat moment wist onze voorzitter nog niet dat de terugreis door het zelfde Verdun zou gaan. Nou ligt Verdun niet bepaald op een directe lijn vanuit Normandië naar Nederland maar in die tijd placht onze voorzitter jaarlijks, meestal rond Koninginnedag met een paar extra dagen verlof, tripjes naar Frankrijk te maken waarbij hij vaak meer dan 3000 km aflegde in zijn trouwe Mini Clubman.

Douaumont Ossuary (laatste rustplaats voor de overblijfselen van meer dan 130.000
onbekende strijders) met op de voorgrond de Nationale begraafplaats (15.000 graven).

Om een lang verhaal kort te maken, van die dag af was de interesse in de Eerste Wereldoorlog opgewekt en begon hij zich verder te verdiepen in deze periode. Omdat Nederland neutraal bleef gedurende dit wereldconflict (Duitsland had er immers meer baat bij dat de havens van Nederland open bleven voor de internationale handel gezien de manier waarop Internationale handelsbetrekkingen werden uitgevoerd door deze zogenaamde "Neutrale Landen", en niet zo zeer omdat Duitsland de Nederlandse neutraliteit respecteerde wat meestal wordt beweerd), werd er tijdens de geschiedenisles op school niet of nauwelijk gesproken over de Eerste Wereldoorlog ondanks dat het Nederlandse leger vier jaar lang gemobiliseerd bleef langs de grens met België en Duitsland. En de Nederlandse luchtmacht (Luchtvaartafdeeling = LVA) had in die tijd niet kunnen bestaan als er geen Engelse, Duitse en Franse vliegtuigen tijdens de oorlogsjaren op een of andere wijze in Nederland een (nood)landing hadden gemaakt (waarbij het vliegend personeel veelal werd geïnterneerd), om nog maar te zwijgen over de vele jachtvliegtuigen die Anthony Fokker na de oorlog naar Nederland wist te smokkelen. Nee, een echte strijdtoneel heeft er in Nederland niet plaatsgevonden maar de toestroom van meer dan een miljoen Belgische en Franse vluchtelingen, de opvang en huisvesting, en niet te vergeten de vele duizenden krijgsgevangen, had een veel grotere impact op de Nederlandse samenleving dan altijd werd aangenomen (zie ook: Vluchten voor de Groote Oorlog, Belgen in Nederland 1914-1918 en Oorlogsgasten, Vluchtelingen en krijgsgevangenen in Nederland tijdens de Eerste Wereldoorlog).
En dan is er natuurlijk ook nog het verhaal van de Duitse Keizer Wilhelm II die op 10 nov. 1918 asiel in Nederland aanvroeg en tot aan zijn dood in Doorn heeft gewoond.

Omdat de laatste 10 jaar de interesse in de Eerse Wereldoorlog in Nederland steeds meer in de belangstelling staat, is begin 2000 het idee ontstaan om de verzameling voor een breder publiek toegankelijk te maken. Het idee om voor een museum te kiezen lag dan ook voor de hand, en omdat het merendeel van de voorwerpen afkomstig is van het Westelijke Front lag de naam 'Stichting The Western Front Museum' (notarieel opgericht op 29 mei 2000) het meest voor de hand. Geschikte expositie ruimte ontbreekt echter nog steeds (plaatselijke gemeente verleent vooralsnog geen medewerking), maar dat wil niet zeggen dat de stichting stil zit. De collectie blijft zich alsmaar uitbreiden, de website groeien en van onze eigen uitgave 'The Trench' zal binnenkort het 10e nummer verschijnen.

De laatste jaren zijn er een aantal gidsen over voormalige WO1 slagvelden verschenen van opvallend genoeg Nederlandse schrijvers, zoals bijv. "Velden van Weleer" van Chrisje en Kees Brants en "Ieper 14 | 18" van Richard Heijster om een maar een paar te noemen. Het aantal herdrukken van beide uitgaves doet vermoeden dat de belangstelling in de Eerste Wereldoorlog de laatste jaren alleen maar toeneemt wat op zich een goede ontwikkeling is. Er valt immers veel te leren van de geschiedenis, omdat keer op keer is gebleken dat de geschiedenis zich herhaald.

Voor het eerste gepubliseerd in de 'Illustrated London News' op de dag van de begravenis van de 'Onbekende Soldaat' in Westminster Abbey.

TOP